Enkele maanden voor de start van de Africa Eco Race kregen Wouter en Sigi Tyberghien telefoon van hun goede vriend René Metge, meervoudige winnaar van Parijs-Dakar.
René wou graag het Desert Foxx team laten meedraaien in zijn organisatie van de Africa Eco Race!
De AER is de oorspronkelijke “Parijs – Dakar” voordat deze naar Zuid-Amerika verhuisde. De draai naar Zuid-Amerika was voor verschillende organisatieleden, waaronder René Metge, geen positief gegeven. Zij waren van mening dat de race op het Afrikaanse continent moest blijven bestaan.
En zo werd de AFRICA ECO RACE geboren …. !!
Al zes jaar racen ze van Saint Cyprien naar Dakar ! Vroeger bestond de rally uit 21 racedagen, nu slechts uit 14 !
De aankomst aan de wereldgekende “Lac Rose” in Dakar blijft een adembenemende ervaring en een racersdroom van velen ! Als ze kunnen finishen onder de aankomstboog aan de “Lac Rose” is de rally pas geheel geslaagd !
Het DESERT FOXX team ( Wouter, Philippe en Sigi ) vertrok op tweede kerstdag richting Saint Cyprien met twee Defenders. Wouter en Philippe in de eerste en Sigi volgde getrouw in de tweede. Wouter en zijn co Philippe waren verantwoordelijk voor de grote aankomstboog ! Een zeer belangrijke taak die eenvoudig leek, maar zeer hard werd onderschat ! Hard labeur was een geschikter woord
De tweede Defender van Desert Foxx werd ingeschakeld voor het vervoeren van de jury ! Een jury die de racers en racewagens grondig onderzocht of ze voldeden aan de strenge FIA regels ( Fédération internationale de l’automobile )
In Saint Cyprien werd de Defender van Wouter en Philippe gedoopt met de naam “Bravo 3”. Sigi’s vervoermiddel luisterde naar “whisky 1”.
Een massa stickers moesten de auto bedekken ! Met een sinecure kregen deze allen een prachtige zichtbare plaats op de wagens !
De irritracks en telefoons kregen zorgvuldig een plek binnenin, en aan het eind van de dag kregen Wouter en Philippe hun kerstcadeau : “ DE BOOG “ !!! Wat een waanzinnig gevaarte en…. loodzwaar !! een hoop aankomstvlaggen, piketten, een rol duc tape en… een plannetje met de plaats van de vlaggen rondom de boog. Elke vlag was bedrukt met de reclame van een sponsor.
Met een simpel maar lekker avondmaal werd de eerste dag rustig afgesloten en al racend werd de nacht ingezet …
Een tweede bestickeringsdag brak aan, maar deze keer voor de rally piloten en hun co’s.
Elke auto, moto of truck moest zijn of haar startnummer en sponsorstickers volgens een plannetje bevestigen op het voertuig. In een grote witte tent voorzien van een warmtekanon werd deze opdracht zorgvuldig uitgevoerd en gekeurd.
Een hele klus die er in het rallywereldje bij hoort…
Sigi stempelde heel keurig de controlekaarten af terwijl Bravo 3 voor de eerste keer hun prachtige aankomstboog mochten opzetten voor de showstart !
Elke deelnemer werd samen met zijn voertuig onder de boog voorgesteld, ze ondergingen een kort interviewtje en reden een showrondje voor het talrijke publiek dat zeer geïnteresseerd alle voertuigen bewonderde.
Gezamenlijk staken we het water over met een slaapboot, waar we per 4 een kajuit moesten delen.
Onze kamergenoot had een apart geurtje, maar hij was dé topfotograaf van de rally !
Na een nachtje arriveerden we aan de overkant.
De dagen daarop waren er enkel met zeer weinig nachtrust…
Zeer lange liaisons (verbindingsritten) dus vroeg uit de veren, voordat de zon zich liet zien, en laat onder de wol, lang nadat de zon zich wegstak…
Bravo 3 zorgde ervoor dat hun pareltje stond te blinken voordat de eerste rallyrijder toekwam !
Jean Louis Schlesser, meervoudige winnaar en eigenaar van de Africa Eco Race, was een tevreden man wanneer hij elke dag onder zijn eigen aankomstboog kon doorrijden.
Tot hiertoe was dit nog geen enkel jaar gelukt, meestal was Schlesser al gearriveerd voordat de boog kon rechtgezet worden
Wouter en Philippe haalden regelmatig apetoeren uit om op tijd op de aankomstplaats te kunnen zijn, ze roetsjten door Marakkech met een loeiende politiesirene, en uiteraard ging iedereen met een glimlach aan de kant !
Elke ochtend vervoerde Sigi de drie jurybazen naar de start…
Zorgvuldig ondergingen de deelnemers hun check up.
Helm : check !
Gordels : check !
Racepak : check !
Nekbescherming : check !
Gps : check !
Noem mar op, het werd gecontroleerd !
Nadat iedere deelnemer over de startstreep was gegaan moesten de juryleden naar de eindstreep worden gebracht, wat af en toe een race op zichzelf was
Een paar tuimelingen in de duinen zorgden voor een kort schrikmoment tussen de deelnemers. Een kleine stuurfout slingerde een auto in brokken van elkaar, gelukkig kwamen de inzittenden er met de grote schrik en een paar kneuzingen van af.
Een nek aan nek race zorgde voor gezonde spanning….
Assistentie teams hadden de handen vol om hun racewagens op volle toeren te doen draaien…
11 etappes werden één voor één zorgvuldig afgewerkt, terwijl Bravo 3 steeds meer opdrachten kreeg, ze moesten niet alleen de aankomstboog rechtzetten, maar alsook roadbooks aftekenen en weer nieuwe uitdelen. Ze checkten de gps systemen, hadden de deelnemers de juiste route genomen, hadden ze hun checkpoints gehaald, en hadden ze zich aan de snelheden gehouden wanneer het hoorde ? zo nee, hoeveel strafpunten stonden er tegenover
Wouter en Philippe werkten hun taken met de grootste glimlach af !
5 etappes in Marokko :
• Nador – Boudbib
• Boudnib – Foum Zgid
• Zoum Zgid – Assa
• Assa – As Sakn
• As Sakn – Daklha
5 etappes in Mauritanië
• Daklha – Chami
• Chami – Akjoujt
• Akjoujt – Akjoujt
• Akjoujt – Toueila
• Toueila – Saint Louis
1 etappe in Senegal
• Saint Louis – Dakar
De “Lac Rose” kwam stilaan dichterbij….
De aankomstboog moest schitteren. Wouter en Philippe onderhandelden met de plaatselijke bevolking en kregen het voor mekaar dat enkele zwarten met een overtrek van een autostoel de boog met veel zeep en water lieten blinken.
Het was een pareltje !
De zon gooide al haar stralen op de finishplek ! De “Lac Rose” lag er adembenemend bij, de aankomstboog was witter dan wit, en trofeeën blonken en de deelnemers arriveerden…..
Één voor één werden ze gehuldigd onder de grote witte poort !!
Fotografen gingen voluit en het geklik van hun toestellen werd een zingende achtergrond !
De drie helikopters die de race constant hebben gevolgd vanuit de hemel vlogen gezwind over de spectaculaire prijsuitreiking.
René Metge werd aan de grond gebracht door zijn persoonlijke heli-piloot Pascal.
Hij zag er heel moe maar zeer voldaan uit !
Alweer een mooie editie van de Africa Eco Race op zijn levenslijst !
Monsieur Schlesser werd terug de verdiende winnaar, en twee Belgen volgden in zijn wielsporen, Jacky Loomans kreeg zilver en Stephane Herard brons.
Bij de moto’s zette Joris Van Dijck zich op het bronzen schavot !
Na de grote protocollaire mocht de BOOG voor de laatste keer afgebroken worden
Wouter en Philippe vouwden met veel zorg hun kindje voor de laatste keer (dit jaar dan toch) tot een vierkante hoopje en daar verdween de BOOG in de witte zak, en mocht hij aan zijn winterslaap van een jaar beginnen…
Alle voertuigen werden verzameld en de volgende dag reed er een lange colonne richting haven…
Papieren werden geduldig ingevuld en de sleutels verdwenen in een bruine envelop en er werd afscheid genomen van de voertuigen, deze gingen per boot weer richting Frankrijk.
Een stalen vogel bracht Wouter, Philippe en Sigi weer tot in Zaventem.
DESERT FOXX is alweer een ervaring rijker ! Met veel voldoening kijken Wouter, Philippe en Sigi terug op een prachtige geslaagde Africa Eco Race.
Met lovende woorden nodigden René Metge en Jean Louis Schlesser het DESERT FOXX team uit voor de volgende editie van de Africa Race !
Twee weken na de race mochten de voertuigen opgehaald worden in Marseille. Philippe en Sigi keerden elk met een Defender terug richting DESERT FOXX atelier, terwijl Wouter een volgende boot opstapte om richting woestijn van Algerije te gaan om daar twee rallywagens van klanten te gaan testen… ! Alweer een nieuw avontuur tegemoet !
